W połowie 2021 r. kupiłam sobie pinephone'a. Nie pamiętam dokładnie, ale chyba miał zainstalowanego na wstępie manjaro. I szczerze powiem, że zrobienie na nim czegokolwiek było dosłownie koszmarem. Chyba nigdy nie czułam takiego zawodu po rozpakowaniu i uruchomieniu jakiejś nowej zabawki tego typu. I chyba tylko windows na moim pierwszym laptopie sprawił, że szybciej pozbyłam się ,,oryginalnego” systemu. Do testów wypróbowałam czegoś co pozwalało z jednej karty wystartować kilka dystrybucji, manjaro, arch, mobian, postmarketOS... Sorry, nie pamiętam nazwy tego czegoś 🤦‍♀️
W zasadzie mój wybór padł od razu na pmOS, wystarczył tylko jeden look na ekran w trakcie bootowania i nic już nie mogło zmienić mojego zdania ;) Wymiana systemu okazała się zbawienna, bo pinephone'a w końcu dało się używać, serio ;) I pewnie dziś fajnie by mi się z niego korzystało nadal, gdyby nie moja załamka w grudniu 2022 i gdyby nie pewne zmiany w pmOS'ie jakoś chyba w czerwcu 2023.

Dwa dnie temu miałam natomiast przyjemność wyciągnąć z pudełka nowego pinephone'a pro. Dziwnym zrządzeniem losu, całkiem przypadkiem (długo by opowiadać) stałam się szczęśliwą posiadaczką tego urządzenia. PPP przyszedł z pmOSem, bo tak zostało wybrane przy zakupie. No i kurcze, różnica doznań po pierwszym uruchomieniu jest kolosalna, oczywiście na plus dla PPP. Te moje wczorajsze zabawy tubą to właśnie na PPP. No i oczywiście, że nie wszystko tam od razu działa, np na razie nie mam ani jednej działającej aplikacji do robienia zdjęć, ale to się dopiero wszystko robi, i nie samo, więc nie narzekam i nadal cieszę się jak dziecko, bo obiecałam sobie, że jak obecny samsung przestanie być zdatny do użytku, to zostaję już tylko z pinephonem i jak na razie nie zapowiada się, by było inaczej :D